دسته چهارم هم کشور های دوست و برادر عراق و سودان و لیبی و ... هستند که اصلاً کلاً چیزی به اسم مملکت ندارند!
در مملکت دسته اول و دوم به دلیل اینکه کارها توسط تلاش و کوشش بیست و چهار ساعته مردم و مسئولان به پیش می رود ، نیاز چندانی به تعطیلی احساس نمی شود اما در مملکت دسته سوم که کارها از طریق توسل به این امام و آن امام زاده و دخیل بستن به فلان مرقد و بهمان سید نورانی و دعا و فال پاسور و ... پیش میرود ، قاعدتاً وقت آزاد بیشتر است و بنابراین نیاز به تعطیلی بیشتر احساس می شود!
در چنین مملکت هایی که از اینگونه تکنولوژی های مافوق تصور استفاده می شود در صورتی یک یا دو روز و یا حتی بیشتر از دو روز هم مملکت را تعطیل بنمایند اتفاق خاصی نمی افتد.به هر حال این مملکت ها کلاً در حالت تعطیل به سر می برند و حالا اگر این تعطیلی جنبه رسمی هم به خود بگیرد به قبای کسی برنمی خورد!
در همین زمینه شاعر می فرماید:
جام جهانی برد در بلخ آهنگری در ایران زدند دو روز تعطیلکی
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
